Van de prins en het kwaad weet ik alles

Soms krijg je een vererende opdracht van boven. Een of ander hoger geplaatst persoon kan zijn zaken niet meer aan. Dan mag jij dat doen en verder voor  de gevolgen opdraaien. Wat leuk.  Ik zou er maar erg diep over nadenken voor je daar aan begint. Over het algemeen is het namelijk  rampzalig en mag jij de brokstukken bij elkaar gaan vegen. Succes toegewenst. Inspirerend is het in geen geval. Ook niet als je nee zegt, want dat blijft je dan een flinke tijd achtervolgen hoe verstandig en terecht je weigering ook mag zijn geweest. Mensen zijn teleurgesteld en juist dit soort types zijn niet gewend teleurgesteld te worden. Wat jammer nou. Ik heb zeer succesvolle mensen hierover zien struikelen, soms tot mijn grote spijt.

Het beste is om te zeggen, dat je het te druk hebt. Dat kan er dan nog mee door. De kans is groot, dat hierna iedereen je komt vertellen dat je waarschijnlijk niets kunt: zeg dan zoiets  als: ik kan uitstekend patat eten en ook in de lucht staren, maar wat ik vooral goed kan is zorgen dat ik van prinsen en het kwaad wat ze meebrengen geen enkele hinder ondervind, daarin ben  ik expert.  Heeft u misschien nog een advies nodig?

Zorg zelf voor je imago II

Het is leuk om zelf te kunnen bepalen wie je in andermans ogen bent.  Ik heb ooit veel succes gehad, door voortdurende het tegengestelde aan te tonen van wat een bekend persoon probeerde te verkopen over mij.
Zo zou ik een ernstig tegenstander van het Engelse koningshuis zijn, tot mijn eigen grote verbazing.  Mensen die mij ternauwernood interesseerden en waar ik nooit iets mee te maken had.  Nu weet ik dat het koningshuis in Engeland  nogal ter discussie staat, maar dat beschouw ik als een aangelegenheid van de Engelsen. Dat kunnen ze zelf wel oplossen.  Zolang ze niet en masse staan te demonstreren voor het paleis valt het volgens mij nogal mee.

Een bekende zanger poneerde mij of deed alsof ik een tegenstander was en ik poneerde mij zelf als volslagen gedesinteresseerd in hem.  Dit tot grote hilariteit van velen. Op deze manier bleef het duidelijk.  Het artistieke resultaat mocht er overigens wel zijn, dat was bepaald de moeite waard. Ik heb jarenlang smakelijk gelachen.  De man bleef zijn best doen. Geweldig. Het werd een fantastische samenwerking, helemaal naar mijn smaak.

Verantwoordelijk voor je eigen informatie.

Het is erg in trek om schoten voor de boeg te geven. Dat wil zeggen: een praatje rondstrooien waardoor iemand zich gedwongen voelt om het tegenovergestelde aan te tonen.  Dat zou wel eens vervelend kunnen worden. Er worden klachten ingediend en je kunt je excuses aan komen bieden. Dan laat je zien wie je bent.  Ik haal daar mijn schouders over op.  Het is een opvatting die ik niet deel en ik ben niet te manipuleren.  Wie kan aantonen schade te leiden mag komen klagen, maar niet door eigen dom gedrag.

Je bent altijd zelf verantwoordelijk voor de informatie die je hebt en de overheid kan je daarbij helpen als het om een zeer ernstige aangelegenheid gaat.   Zorg dat je de juiste weg weet en verval niet in kinderachtig gedrag.  Wie moet er allemaal voor je zorgen en je op  je kop geven, dat je je behoorlijk moet gedragen? Ben je niet tegen je eigen succes opgewassen en heb je behoefte aan iemand die je helpt?  Dan zoek je een vriend of een groep mensen met hetzelfde beroep. Die zijn er genoeg en daar kom je verder mee.

Iemand heeft je heel hard nodig, maar niet heus.

Eens heb ik drie lastposten de deur uitgezet. Ze konden nog langs komen als ze behoorlijk kwamen praten. Zij waren verantwoordelijk voor hun problemen en ik kon hooguit een advies geven. Nee, dat kon niet volgens hen, want dan leek het alsof ze het zelf niet konden.  Ahum.

Na een flink aantal jaren van ontzettend zelfmedelijden bleken ze hun zaken uitstekend aan te kunnen. Eentje heeft uiteindelijk toegegeven dat het een juiste oplossing was geweest. Dat was erg aardig.  Er was eindelijk weer eens behoorlijk contact en zoveel ruimte voor begrip  gaf een geweldige ervaring. Meer verwachtte ik niet.  Ze hebben wel allemaal erg veel veranderd in hun omgeving en daarbij werden drastische keuzes gemaakt. Zeer drastisch. Inspirerend is zoiets alleen achteraf., dan kun je er om lachen..http://www.youtube.com/watch?v=Doj_CGuKCKQ&feature=related

Last en last

Zodra ik kunstenaar werd, liet ik mijn familie weten dat ze bij mij moesten komen als ze last kregen van de bekendheid die ik verworven had. Wat valt nu wel of niet onder deze “last”?

Hinderlijke telefoontjes, ruzie en geroddel. Rellen trappen. Duidelijke vooroordelen.  Voortdurend aandacht besteden aan iemands familielid, kan ook nog. En wat niet?

Je eigen opvattingen: Het zou mensen storen dat je zo bekend bent, mensen zouden jaloers zijn.  Tja, jammer maar dit is pure nonsens. Alles moet bewezen worden en zelfs als er eens iemand jaloers zou zijn, betekent dat nog niet  dat je er last van hebt. Dat toon je dan maar aan. Jaloers zijn is dus altijd toegestaan zolang niemand er aantoonbare last van heeft.

Wat ik ook mee maak is het eeuwige: jij krijgt alle aandacht. Ook  dat is niet waar.  Dit valt onder gebrek aan professionaliteit. De aandacht moet gedeeld worden en wee degene die dit niet kan, die veroorzaakt de problemen zelf.  Wie succes wil hebben, doet er goed aan zich op het eigen werk te richten en zich niet te ergeren aan anderen. Anders zou je wel eens tot de conclusie kunnen komen, dat er wel verdomd veel anderen zijn.  Die bovendien wel  erg veel aandacht krijgen.  

Het zou de eigen positie versterken, als je kunt aantonen dat anderen jaloers zijn.  Mm, ik weet in ieder geval, dat ik altijd oplet tot in hoeverre iemand de aandacht kan delen en anderen hun succes gunt. Is dat niet zo, dan zoek  ik liever prettiger gezelschap.

Maar die klacht kan toch terecht zijn? Ja, als je in de buurt van een Britney Spears of een Mick Jagger gaat werken, weet je zeker dat je geen aandacht krijgt.  Maar zelfs dan ben je er zelf verantwoordelijk voor. Dat ben je namelijk altijd. Je afhankelijk opstellen is niet aan te bevelen. Ik heb al treurige voorbeelden meegemaakt van mensen die hun excuses en publik moesten aanbieden als gevolg hiervan. In feite zit hier namelijk de vraag in of iemand voor jou wil zorgen. Nee, dat willen of kunnen  de meesten  niet.

Er zijn ook bedrijven , dat alle aandacht besteden  aan deze zogenaamd "lastdragers".  Menselijk waren ze wel, maar erg kinderachtig.  Het moet je niet verbazen dat het imago van een bedrijf hier behoorlijk onder kon lijden. Jezelf serieus nemen is niet altijd mogelijk door  andermans ego te strelen.  Het resultaat was soms negatief: banen die opgeofferd werden ten behoeve van anderen enzovoort.  Jammer maar problemen van dat niveau worden geacht in de tienertijd opgelost te zijn, vind ik persoonlijk. Overigens vermeed ik altijd dit soort bedrijven, het was niet mijn cultuur.  En cultuur verschillen zijn niet kinderachtig, die kun je respecteren. Ook bedrijfsculturen. 

Wordt kwaad.

Geloof het of niet een woede bui doet de lucht opklaren. Ik heb de ervaring dat mijn administratie na afloop bijgewerkt is, mijn huis schoon, alle vuilniszakken weggegooid,  oude kledingkasten opgeruimd en alle kleden geklopt en gezogen.  Dat valt dan weer mee.